over ons

Toen ik 17 jaar was, overleed mijn moeder aan borstkanker een jaar na de geboorte van mijn zusje. Ik bleef voor het gezin zorgen tot er een oplossing gevonden was voor mijn kleine zusje. Dat was een moeilijke tijd! Ik was een gebroken mens, maar had een groot geloof door mijn intieme relatie met Jezus , die ik op 12 jarige leeftijd door de doop in de Heilige Geest leerde kennen in een kinderkamp van “Stromen van Kracht” toen we een keertje in Nederland waren. Door de Heilige Geest kon ik op een dag “nee” zeggen tegen het misbruik door mijn vader, en ik ging dingen doen die boven mijn eigen dapperheid uitstegen. Mijn vader hertrouwde na twee jaar en ik ging het huis uit. De Volle Evangelie gemeente, waar ik tot dan toe trouw naar toe ging, heb ik toen ook verlaten. Ik had liefde en leven nodig, maar daar kon men mij niet helpen. Ik was ook zelf moeilijk bereikbaar, want ik zocht naar echtheid. Geen reliegie maar relatie.

Toen ik 21 was leerde ik mijn man kennen in de verpleging. Een atheïst, demonstrant tegen van alles en nog wat en een kraker van huizen, maar met een lief en oprecht hart. Na 10 jaar, werd hij net als Paulus op een wonderbaarlijke manier gegrepen. God raakte Hem aan. Koos moest erkennen dat God zijn Herder is. Samen hebben we een lange moeilijke weg afgelegd naar het punt waar we nu een gelukkig huwelijk hebben. Door alles heen hield Jezus vast aan Zijn verbond met mij, ik niet altijd met Hem. Hij is zo genadig en geduldig! In aanbidding kon ik me overgeven aan Hem. Diep geroerd was ik, toen ik voor het eerst iemand zag dansen voor God. Ik vroeg me af wat er in me gebeurde; ik huilde, huilde en bleef maar huilen, sluizen gingen open. God liet zien dat het tijd werd om mijn hart te laten genezen, om tot de bestemming in mijn leven te komen. Aanbidding is mijn herstel en mijn leven geworden. Geen psychologen of psychiaters kunnen zo’n wonderlijk herstel van het hart bewerken als mijn God. Wat een liefde… het ontdekken dat God je Vader is! Koos is voor mij zeer belangrijk, God heeft in hem mijn herstel aangerijkt.

Creatieve expressie

Door vele beelden, visioenen en ervaringen met Hem kwam ik tot de waarheid in Hem. Ik leerde mijn natuurlijke vader te vergeven, niet alleen in gebed, maar ook in daad en dat maakte dat ik mijn hemelse Vader voor het eerst echt kon naderen. Muren van mijn hart werden afgebroken door de controle los te laten. Nu leerde ik mij ontspannen te bewegen in eenheid met mezelf. Creatief zijn helpt. Sinds mijn veertigste ben ik bezig me te ontwikkelen in dans en maak vlaggen en banieren die God mij laat zien in beelden. Soms krijg ik een profetische dans, die een boodschap van de Vader is voor de mensen. Hij spreekt door veel meer instrumenten dan alleen maar een vocale stem. Vaak wordt een gesloten hart van een gebroken mens meer geraakt door een gezalfde dans, beeld, muziek of gebruik van kleur of een geur, of een heerlijke maaltijd dan door woorden alleen. Dans is de beweging van het hart, geïnspireerd door de Heilige Geest. De gesteldheid van het hart zet het lichaam in beweging. De mens als eenheid van geest, ziel en lichaam in verbondenheid met God, vertolkt op zo’n manier een boodschap uit het liefdeshart van de Vader. Dat is voor velen een genezende boodschap die diep raakt. Samen met Koos en soms onze dochter en anderen zijn we een perfecte eenheid en draagt het vlaggen de zalving, mede door nederigheid en de ander hoger achten dan je zelf. Elkaar dienen.

Ik zet me in om het artistieke, wat door de wereld geroofd is, terug te pakken en vrij te zetten in mensen door Bijbels onderwijs over dans, vlaggen, Bijbelse geuren en de aanraking van Vaders liefde. Door in gesprek te komen met mensen en mijn ervaring van genezing te delen, zonder rekening te houden met hoe kwetsbaar ik zelf ben. Als ik mezelf inzet en getuigenis afleg van hetgeen Hij gedaan heeft, voel ik Zijn leven stromen. Verandering van mijn denken, houding, gedrag en positie is een proces. En door respect naar mijn man is er ook een wonderlijk herstel gekomen in ons huwelijk. Als we nu samen als echtpaar dansen, ter ere van Koning Jezus, komt dat zichtbaar naar buiten.

Ik geef samen met Koos o.a.workshops of seminars om te voorkomen dat deze expressieve vorm van aanbidding misbruikt wordt door gebrek aan kennis of egotripperij, want anders vervalt het tot entertainement of alleen tot een opkikker van het gemeente-imago. God gaf mij sleutels voor deze vorm van aanbidding: Vreze des Here, Onderwerping en Heiligheid. Aanbidding is nu mijn leven; ik ontmoet God en ik ervaar een diepe aanraking van Hem voor mijzelf en tot getuigenis voor anderen, maar vooral tot Zijn plezier. Nu ga ik de wereld in met deze boodschap die het Vaderhart van God als basis heeft. De vraag die anderen altijd stellen als ze de zalving zien die het dansen met vlaggen draagt is : “Hoe komt dat?”

Het antwoord is:

Het komt door gebrokenheid en nederigheid van hart, toestaan dat God elke keer opnieuw mijn hart mag ontroeren. Eer, trots, eigen- kunnen en muren van zelfbescherming gaan weg. Afhankelijkheid en kwetsbaarheid blijven over. Dat klinkt heel eng maar bewerkt zoveel vrede dat een diepe liefde uit mijn hart als een golf naar boven opwelt, aanbidding met een waarachtig hart, in geest en waarheid, als een lieflijke geur. Dat is pas kracht! Het is een weg naar intimiteit met de Vader naar identiteit om te leven, en door volwassen worden in de geest naar gezonde autoriteit.

De test voor mij

De test voor mij was toen ik zelf ook borstkanker kreeg. Omdat ik geloofde dat ik daar vrij van zou blijven, en de borst biopsie mis ging, was de snel groeiende kanker veel te laat echt serieus genomen. Ik had volgens de statistieken nu nog maar 50% kans op overleving. Chemokuur had niet veel zin meer en heb ik geweigerd. Vandaar dat ik mijn lange haar nog heb. Volgens de chirurg was ik op dat moment één van zijn ergst patiënten met borstkanker. Sterven was vroeger mijn wens, maar het leven deed ik nu door Jezus. Na een oog in oog met de dood koos ik bewust voor het leven. Al die jaren had ik graag willen sterven omdat het leven zo moeilijk was, nu had ik zoveel leven in me dat de dood mij niet kon grijpen. Twee borsten, oksel klieren, eierstokken er uit en af maken mij niet minder vrouw. Ik draag de naam van mijn hemelse Vader God Shadaï, dat betekent, ” Hij met vele borsten”.
Satan kan mij daar nooit van beroven. Niet van mijn vrouw zijn, niet van schoonheid want dat zit door al die jaren in mij. Mijn dansen en expressie met vlaggen is alleen maar meer geworden. Juist in deze ziekte periode en periode van herstel zijn mijn man en ik oudsten van de gemeente ” De Banier” in Kampen geworden, ben ik sindsdien de “School voor Expressie in aanbidding”, Dancing with the Father” begonnen en geef sindsdien ook onderwijs door seminars. En omdat mijn leven één groot getuigenis is mag ik dat ook uitdragen door mijn professie als Psycho-pastoraal coach en Expressietherapeut. Vroeger heette ik voor het psychologisch rapport multi getraumatiseerd, maar God heeft mijn verwondingen van mijn hart wonderbaarlijk genezen. Ik had ernstig kanker met uitzaaiing, maar God heeft mijn lichaam genezen. De chirurg zegt: “Mevrouw met u houd ik geen rekening meer mee. Het wonder van God overstijgt de antwoorden van de wetenschap.
Ik leef nog steeds en hoe!

Expressief , levendig en vol van dankbaarheid. Maar het verhaal is nog niet af…….We hebben 7 jaar in de zomer een driemast zeilschip gehuurd waar we voor 40 mensen een Vaderhart conferentie organiseerden, Koos en ik kookte en horte het geheel. En drie achter een volgende jaren in Frankrijk een groet kasteel gehuurd waar we ook een conferentie organiseerde en dat gecombineerd met eten aan lange tafels en diepgaand onderwijs. Zeer veel zegen hebbeb we kunnen uitdelen, en er zijn vele mooie getuigenissen uit voort gekomen.

Maar dan….Na 15 jaar silicone bortsprotheses begonnen die te lekken en erg pijn te doen, mede door verklevingen en littekens van rigoreuze operaties. De optie was weer silicone of eigen buik vet. Nu ik wat meer vet op mijn lichaam had, is dat de keuze geweest ( 2018). Een reconstuctie borsten van eigen buikvet. Een “De-ep” een 12 urige operatie. Vol geloof en volle moed, maar alles ging mis………..Twee dagen na de operatie moest de hele bovenkant weer open omdat er geen hart signalen te horen waren. Het weefsel zou kunnen afgestoten worden, dus weer 2 uur narcose. Na weer twee dagen was alles aan de onderkant ontstoken en de snee van 70 cm rond mijn buik plus de navel zwart van kleur, dat waren weer 2 uur operatie om dit te verhelpen. Terug gekomen werd er longembolie en longontsteking geconstateerd. Dat waren weken ziekehuis en veel antibiotica.

Langverhaal kort maken: Ik had 4 maanden een groot open gat in mijn buik waar een vacuumpomp op kwam. Liep af en toe op krukken, omdat mijn knie elke keer op slot schoot. Gevolg van de maanden open buik heb ik nu een grote buik hernia en leef in een strak en pijnlijk corset om te functioneren. Ik dank God voor een goed huwelijk en de dienstbaarheid en gedult van Koos in alles.

Dit keer was ik niet het wonder van het ziekenhuis. Wat de chirurgen wel allemaal elke keer zeiden was: ” Mevrouw het is een wonder dat u nog zo positief blijft”. Dus toch een wonder. Geen haar op mijn hoofd heeft gedacht, waar is God nu, of waarom gebeurt dit mij. Er was een stilte in mijn hart en een diep ontzag voor God de Vader die van mij houdt. Ik kan dus deze beproeving aan en behoud mijn geloof dat God mijn Genezer is en zal zijn. Nu wacht ik op een hersteloperatie, maar wegens Covid is het onbekend wanneer dit zal gebeuren. Tot dan…… ik verwacht een scheppings wonder, of een operatie die maakt dat ik weer zonder corset verder kan leven. Onder tussen heb ik samen met Koos het vlaggen weer opgepakt, ondanks pijn.